Od chwili poczęcia otaczający nas świat odbierany jest przez zmysły.
Początkowo jest to zmysł słuchu, następnie smaku, dotyku, dalej wzroku i smaku, dzięki zmysłom czujemy również swoje ciało, potrafimy wykonać określony ruch lub aktywność.
Za prawidłowy odbiór bodźców odpowiada układ sensoryczny, to dzięki niemu słyszymy przeróżne dźwięki, rozpoznajemy smaki potraw, czujemy dotyk. Dzięki dwóm bardziej złożonym systemom jak system przedsionkowy i proprioceptywny potrafimy utrzymać równowagę, odpowiednie napięcie mięśniowe, koordynację ruchową, zachować prawidłową postawę ciała. Działanie tych dwóch systemów wpływa na to jak się poruszamy jak również na nasze czynności manualne, samoobsługowe, czytanie i pisanie.
Jeżeli w naszym organizmie wszystkie napływające z zewnątrz informacje są odbierane i przetwarzane poprawnie, czyli proces integracji sensorycznej przebiega bez zakłóceń – widzimy świat jako przyjazne środowisko. Potrafimy trafnie ocenić sytuację, w której się znajdujemy, potrafimy odpowiednio zareagować. Gdy dotkniemy gorącego garnka – cofamy rękę, kiedy muzyka w radio gra bardzo głośno – ściszamy odbiornik, potrafimy siedzieć prosto i przeskoczyć przez przeszkodę..
Sytuacja komplikuje się wówczas, kiedy nasz mózg ma problem z właściwym odbiorem i przetwarzaniem zewnętrznych bodźców, wtedy przyjazny, lekki dotyk – boli, większość świata wokół bardzo intensywnie i często nieprzyjemnie pachnie a własne ciało nie chce nas słuchać…
Nieprawidłowości systemów sensorycznych mają wpływ na zachowanie, na stosunki społeczne, relacje z rówieśnikami, poczucie własnej wartości, zdolność koncentracji, niepokój, zaburzenia snu, choroby lokomocyjne i wiele innych.
Upraszczając, gdy czujemy „za bardzo” lub „za mało” otaczający nas świat potrafi być trudny do zniesienia…
Terapia Integracji Sensorycznej pomaga bazując na neuroplastyczności mózgu poprzez zabawę i aktywności przy odpowiedniej stymulacji układu nerwowego wypracować nowe, adekwatne do sytuacji, reakcje adaptacyjne czyli nauczyć mózg właściwej reakcji na bodźce. Terapia jest bardzo przyjemna. Zmiany na lepsze odbywają stopniowo i zdecydowanie wpływają na komfort życia, sprawność, relacje społeczne i samopoczucie.
Ze względu na plastyczność mózgu najlepszy okres na terapię SI to 2-12 lat, dlatego dobrze jest ją rozpocząć w optymalnym dla dziecka czasie…
Małgosia Pilachowska
