Dzieciom z FAS trudno jest zobaczyć , co wynika z ich pozytywnych i niewłaściwych zachowań. Nie widzą zarówno konsekwencji, jak i pozytywnego feedbacku.
Oto kilka wskazówek , jak możemy je wspomóc w dostrzeganiu tych zależności (za „Parenting Children Affected by FAS. Guide for Daily Living”).
Pomagaj, w rozumieniu i odpowiadaniu na „Dlaczego?” zadając pytania alternatywne: „Z jakiego powodu? Jak to się stało? Pokaż mi, żebym zrozumiała”. Możemy także, poprzez wielokrotne powtarzanie, uczyć dzieci odpowiadania na pytania rozpoczynające się od : co, kto, gdzie, jak?
Wskazuj zależności pomiędzy przyczyną a skutkiem
Mów do dziecka, co ma zrobić, a nie tego, czego ma nie robić
Zachęcaj dziecko do „pomocy” jako cenionego członka rodziny
Szybko nagradzaj i przypominaj, jakie są konsekwencje, co z czego wynika.Dla niektórych dzieci dobrze sprawdzają się gwiazdki i naklejki na wykresie, a dla innych czas spędzony na komputerze lub filmy. Celem może być po prostu trzymanie dziecka z dala od potencjalnie niebezpiecznych rzeczy
Bądź stanowczy. Ustal jasne, spójne granice. Nie dyskutuj ani nie kłóć się o zasady. Przedstawiaj zasady rodzinne w prostych słowach i/lub obrazkach, zdjęciach
Oddzielaj dziecko od zachowania.Działanie może być „złe”, ale dziecko nigdy nie może czuć, że jest „złą” osobą.
W sytuacjach nadmiernego pobudzenia i trudnościach w uspokojeniu się dziecka, nie oceniaj go zajmij się raczej zachowaniem np. „Twoje zachowanie mówi mi, że potrzebujesz przerwy.” Gdy się uspokoi, zauważ to i powiedz mu o tym.
Nie strasz konsekwencjami, których nie możesz wykonać. Dzieci rozumieją to dosłownie i uczą się, że nie ma konsekwencji, gdy groźba nie zostanie wykonana.
Bądź bardzo konkretny z pochwałami i krytyką np. „Widzę, że uważnie słuchasz. Siedzisz przy stoliku i rysujesz. Nie podoba mi się, uderzyłeś brata! zamiast „Dobry/zły chłopak/dziewczynka”.
Interweniuj zanim nieodpowiednie zachowanie nasili się (jest to trudne do zrobienia – opiekun musi być cały czas dostrojony do stanu emocjonalnego i zachowań dziecka. )
Wyznacz miejsce na „spokojny czas”, kiedy dziecko czuje się przytłoczone. Zachęcaj je wcześniej do wybrania miejsca, w którym będzie czuło się komfortowo i bezpiecznie.
Dawaj dziecku pozytywne uznanie i szacunek za to, że jest po prostu sobą – a także za pożądane zachowanie…..i jak mawia Thom Bond (Porozumienie bez Przemocy) „wszystkie działania człowieka mogą być postrzegane, jako próba zaspokojenia potrzeb” – także z perspektywy naszych dzieci.
Dobrze jest o tym pamiętać 
